دنیا به کام تلخ من امشب عسل شده است           شیرین شده است وماحصلش این غزل شده است

تـاثـیـر مهــر مــادریت بوده بـر زبــان           این واژه ها اگر به تغزل بدل شده است

مادر! حـضور نام تو در شعــرهای من           لطف خداست شامل حال غزل شده است

غیراز تو جای هیچ کسی نیست در دلم           این مسأله میان من و عشق حل شده است

سیــاره ای که زهــره نـشد آه می کـشد           آه است و آه  آنچه نصیب زحل شده است

زهــرایــی و تــلألـــو نـور مــحــبـتـت           در سینه ام ز روز ازل لم یزل شده است

با نام تو هوای غـزل معنوی شده است           بی اخـتـیار وارد این مـثـنوی شده است

هـرگز نبوده غـیــر تو مضمون بهتری           تنـهــا تـویــی که بر سر ذوقم می آوری

نامت مــرا مسافر لاهــوت کـرده است           لاهوت را شکوه تو مبهـوت کرده است

از عــرش آمـدی و زمین آبــرو گرفت           بایــد برای بـردن نــامت وضـو گـرفت

نـور قــریـش! تا که تویـی صاحب دلـم           غــرق خـداست شـعـب ابـی طالـب دلـم

عمرت نفس نفس همه تلمیح زندگی است           حرفت چراغ راه و مفاتیح زندگی است

از این شـکـوه، سـاده نباید عـبـور کرد            بـایــد مــدام زنـدگــیـت را مـرور کـرد

چون زندگیت ساده ترازمختصر شده است           پیش تجـمـلات، جهازت سپـر شده است

آیـیـنـه ای و سنگ صبــور پـیــمـبـری            در هـر نـفـس برای پــدر مثـل مـادری

اشک شما عذاب بهشت است، خنده کن            لبخندت آفـتـاب بهشت است، خـنـده کن

دنــیــای ما نــبــوده بـرازنــده ی شـمـا           هـجــده نفس زمیــن شده شرمآنـدۀ شـما

آیـیـنـه ای نــهــاده خــدا بـیـن سـیـنـه ام           حس می کـنــم مــزار تو را بین سینه ام

مانـنـد آن خسی که به میـقـات پـر کشید           قـلـبــم به سوی مـادر ســادات پـر کشید